18 Aralık 2018 Salı

Kibritçi Kız

Bu masalı unutmuştunuz değil mi? Belki yakınlarda çocuğunuzla okuduğunuzda hatırladınız. Ben yine çocuk kitaplarından gideceğim... Bu masalı size hatırlatmak, paylaşmak isteğimin bir sebebi de yeni yıl akşamında geçiyor olması. Biz sıcacık evimizde türlü türlü yiyeceklere, içeceklere doyacakken belki de mahallemizin biraz dışında bir kibritçi kız masalı yaşanıyordur, kim bilir? 


Hava çok soğuktu.
Evlerden hep kahkaha sesleri geliyordu, çünkü yılın son gecesiydi. Hiç kimse dışarıda yağan kara aldırmıyordu.
Ama bu soğukta dışarıda biri vardı! Bu, küçük bir kız çocuğuydu...
Başı açık, ayaklarında hiçbirşey olmadığı halde yürüyordu; çok acıkmıştı ve üşüyordu. Üzerinde eski bir önlük vardı. Bütün gün gelip geçenlere satmaya çalıştığı bir kibrit kutusu taşıyordu. Akşama kadar kimseye kibrit satamamıştı. Şimdi tek kuruş kazanamadan babasının oturduğu tavan arasına dönüyordu.
Korkuyordu, O'na ne söyleyecekti? Acımasız adamdan yine dayak yiyecekti. Titriyordu, eve gitmek istemiyordu. Buz gibi tavan arasında dışarıdakinden daha az mı üşüyecekti? Burada kimse O'nu dövemezdi. Kaldırıma oturdu, soğuktan uyuşmuş parmaklarını birbirine sürttü, karın yağışını izlemeye koyuldu.
Kibritlerini düşünmeye başladı, bunlar belki donmuş ellerini ısıtabilirdi. Kutudan bir kibrit çekip yaktı. Ne güzel, ne berrak bir pırıltı! Çocuğa öyle geldi ki karlarla kaplı cadde yerine yanında iyi bir sıcaklık yayan büyük bir soba yükseliyordu! Fakat kibrit sönünce herşey kayboldu. Kızcağız peş peşe kibritlerini yakıyor sobayla birlikte güzel, beyaz bir örtü ile kaplı bir masa, tam ortasında çok güzel kokan bir hindi dolması görünüyordu. Yanan kibritler, masanın yanında oyuncaklar, şekerlemeler dolu harika bir Noel ağacını da gösterdi. Sonraki kibrit çam ağacının yanıda gülümseyen büyükannesini gösterdi. Büyükannesine kendisini bu güzel yere alması için yalvardı. Büyükannesi - Gel, dedi. Melekler kzı ve büyükanneyi ışıl ışıl, açlık, soğuk ve gözyaşı olmayan bir ülkeye götürdüler. 
Ertesi sabah yoldan gelip geçenler ağzında tatlı bir gülümseme olan ölmüş kızı buldular, yılın bu son gününde yavrucağın böyle ölmesine çok üzüldüler.

Yeni yılda daha duyarlı olalım, kışın soğuğu ile üşüyüp yüreklerimiz de soğutmayalım. Elimizdekileri bunlara sahip olamayanlarla paylaşalım, yardımsever olalım. Mutlu seneler, sevgiler ❤

10 yorum:

  1. Harika bir dünya klasiği.Yaşa uygun her çocuk bu eseri okumalı..İnsan eğitim ile çocuk yaşta karakter kazanıyor...Okudukları ile öğrenip hayatı öyle yaşıyor.Güzel bir konuya dikkat çekmişsiniz yüreğinize kaleminize sağlık

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bunları çocukken okuyoruz ama sonra unutuyoruz. Çocuklarıyla birlikte bunları tekrar okuyup hafızaları tazelenen annelere ne mutlu!

      Sil
  2. Güzel bir paylaşım. Yeni bir yılda kibritçi kızları düşünerek, sokak çocukları sahiplenilmeli.

    YanıtlaSil
  3. Merhaba, blogunuzu ziyarete geldim. Benim blogumu yorum ve ziyaretinizle desteklerseniz sevinirim.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Selam, bloguma hoş geldiniz :)en kısa zamanda blogunuzu ziyaret edeceğim.

      Sil
  4. "Kış varsılların mevsimidir"der bir yazar ne de güzel söylemiş...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Güzel söylemiş ama ben de kışı severim. Üzerinde düşününce kötü ama

      Sil