Bu sene Antalya Tüyap kitap fuarında, Antalya'da yaşayan, kitap bastıran yazarlardan birinin şiir kitabını da imzalattım. Şimdiye kadar da açıp okuma imkanı bulamamıştım. Dün okudum ve bazı şiirleri sizinle de paylaşmak istiyorum. Aslında işaretlediğim şiir veya kıtalar oldukça fazla. Burada biraz sınırlamaya gideceğim...
Babamın benim hayatımdaki yeri büyüktü, 2,5 sene önce vefat etti ama hala sık sık rüyalarıma giriyor. Mezarını ziyaret ettiğimde büyük bir huzur ve rahatlama hissederim. Babam sanki evde bana en güçlü taraftı. Ben, en çok benden yana ve bana destek olan insanı kaybettim. Babalar çok özeldir benim için. O yüzden ilk olarak şairin babasına yazdığı şiiri paylaşacağım:
Ben
Kilis'in bir köyünden
Kör Nayif'in oğluyum
Ak darıya gilgil derdik
Arpaya katar öğütür
Ekmek yapar
Dere kenarında yarpızı
İçine katık eder yerdik
Gelince okul zamanı
Bir düşünce alırdı babamı
Herkes terzilere koşar
Biz eskiciye giderdik
Bana pantolon gömlek
Bir de yemeni seçerdik
O gece bayram ederdik
Aç kalır acı çekerdik
Ama
Onurdan ödün vermezdik
Ben
Kör Nayif'in oğluyum
Atamızdan böyle gördük
İnsanı sevmeyi
Ve yokluğu terbiye etmeyi
Atalarımızdan öğrendik
Şu panayıra bak
Kaptırmışlar hırslarına benliklerini
Hiç çıkmayacakmış gibi
O son yolculuğa
İnsanlık...
Babamın benim hayatımdaki yeri büyüktü, 2,5 sene önce vefat etti ama hala sık sık rüyalarıma giriyor. Mezarını ziyaret ettiğimde büyük bir huzur ve rahatlama hissederim. Babam sanki evde bana en güçlü taraftı. Ben, en çok benden yana ve bana destek olan insanı kaybettim. Babalar çok özeldir benim için. O yüzden ilk olarak şairin babasına yazdığı şiiri paylaşacağım:
Ben
Kilis'in bir köyünden
Kör Nayif'in oğluyum
Ak darıya gilgil derdik
Arpaya katar öğütür
Ekmek yapar
Dere kenarında yarpızı
İçine katık eder yerdik
Gelince okul zamanı
Bir düşünce alırdı babamı
Herkes terzilere koşar
Biz eskiciye giderdik
Bana pantolon gömlek
Bir de yemeni seçerdik
O gece bayram ederdik
Aç kalır acı çekerdik
Ama
Onurdan ödün vermezdik
Ben
Kör Nayif'in oğluyum
Atamızdan böyle gördük
İnsanı sevmeyi
Ve yokluğu terbiye etmeyi
Atalarımızdan öğrendik
***
Şu panayıra bak
Kaptırmışlar hırslarına benliklerini
Hiç çıkmayacakmış gibi
O son yolculuğa
İnsanlık...
***
Düşmeye görsün insan
Yanmış bir kibrit çöpü
Eriyen bir mum
Tükenmiş bir kalem
Misal
Atarlar bir kenara
Buruşmuş bir kağıt gibi
Düşmeye görsün insan
***
Fayda gördüğünüzü umarım, insanlık dersleri veriyor şair. Benim çok hoşuma gitti... İyi haftalar ❤️
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder