Yeniay - Stephenie Meyer kitap yorumu

Merhabalar, Alacakaranlık Serisi'nin ilk kitabını yorumlamıştım ve bu devam kitabını okuyup okumayacağımdan emin olmadığımı söylemiştim. Aslında o kitaptan sonra farklı kitaplar okumaya başlamıştım ama ortasında bu seriye acayip bir özlem duydum ve olayların nasıl geliştiğini merak etmeye başladım. Öyle bir an geldi ki kendimi günün ortasında sahaflarda buldum ve kitabı soruşturmaya başladım. Neyse ki bir iki tane gezdikten sonra buldum.

Yine çok akıcıydı, ancak ilkine göre daha az romantizm vardı çünkü biri vampir diğeri insan olan iki sevgili Edward ve Bella bu kitapta yollarını ayırıyor. Kitap boyunca Bella'nın sıkıntısını ve Edward'ı unutma çabalarını okuyorsunuz. Ancak bir süre sonra Jacob adında çok yakın bir arkadaş ediniyor ve iyileşmeye başlıyor. İşin ironik tarafı şu ki herşey güzel giderken Jacob'da kurt adam oluyor ve Bella için ulaşılması güçleşiyor. 

Okuması kolay bir kitap, konuyu çok kısa özet geçtim, biraz alıntılara yer vereyim: 

"Kendime onu düşünmeyi yasaklamıştım. Bu konuda oldukça katıydım. Tabii, arada kaçamak yaptığım oluyordu, sonuçta insandım. Ama daha iyiye gidiyordum ve acıyı hissetmemeyi becerebiliyordum. Acı ve hiçbir şey arasında seçim yapmam gerekmiş, ben de hiçbir şeyi seçmiştim."

"Hiç varolmamış gibi? Bu delilikti. Hiç tutamayacağı bir sözdü, verdiği anda bozulmuş bir sözdü."

"Bunun sebebi Jacob'un kendisiydi. Jacob sadece mutlu ve mutluluğu etrafına yaymayı becerebilen bir insandı. Yanında kim varsa mutluluğu o kişiye bulaştırıyordu. Aynı güneş gibi, çekim alanına giren herkesi ısıtıyordu. Doğaldı ve bu ruh hali de kişiliğinin bir parçasıydı. Bu yüzden de onu bu kadar görmek istemem tuhaf değildi."

"Bella, senden önce, hayatım tıpkı aysız bir gece gibiydi. Çok karanlık, ama yıldızlar vardı, sebepler... Ve sen, gökyüzüme bir meteor gibi girdin. Bir anda herşey yanmaya başladı, parlaklık vardı, güzellik vardı. Sen gittiğinde ve meteor ufka düştüğünde, her şey simsiyah oldu. Hiçbir şey değişmedi ama gözlerim ışık yüzünden kör olmuştu. Artık yıldızları da göremiyordum. Ve artık hiçbir şeyin anlamı yoktu."

"Edward hafifçe kolumu sıktı. -Ben buradayım. Derin bir nefes aldım. Doğruydu. Edward buradaydı, bana sarılmıştı. Bu gerçek olduğu müddetçe herşeyle yüzleşebilirdim. Omuzlarımı dikleştirdim ve alınyazıma doğru yürüdüm, kaderim yanımda duruyordu."