Üçleme bir serinin ilk kitabı Aylema, diğer kitaplar Aşeka ve Dora... Kitabın başında yazarın diline alışma aşaması geçirsem de daha sonra anlatımını çok sevdim. Çok genç bir kız kitabın yazarı, Instagram'dan takibe aldım. Genç yaşına rağmen akıcı dili, betimlemeleri ayrıca kurgu yeteneği beni biraz şaşırttı ve mutlu etti. Ben Türk yazarları okumakta zorlanırdım, yine genelde olduğu gibi karamsara yakın bir üslubu var ama çok iyi okutuyor ve kitabın sürükleyici olmasından kaynaklanıyor sanırım, akışında iç açıcılık var.
Kitap, fantastik öğeler de barındırıyor. Avcılar ve Soğuklar adında iki grup var. Avcılar, liseden sonra akademide eğitim görüyor. Soğuklar tam insan değil insansı, gizli güçleri var ve avcılarla araları devamlı gergin. Kitabın kahramanı Maya Efnan liseden mezun olduktan sonra avcı olduğunu öğreniyor ve akademiye başlıyor. Devamlı ortalıktan kaybolup O'na acı çektiren bir sevgilisi var ve O da akademide. Avcıların arasında özel bir yeri bulunan Maya, Soğukların da devamlı takibi altında...
Okuyacaklar için konuyu daha fazla açmayayım ama bazı alıntılara yer vereceğim.
"Tanrı'nın elinden çizilmiş bir resim gibi görünüyorsun. Büyüleyici ama saf. Güzel ama sert. Masum ama zor."
"Sanki bir uyuşturucu gibi tenimin kokusunu içine çekip, bileğimi damarlarımın üzerinden öptü."
"Birşeyler geliyor Maya, karanlık birşey. Bütün hepimizin sonu olabilecek kadar karanlık. Zamanımız daralıyor. Sana kaçmanı söylemek isterdim ama giderken onlardan birine çarpacağın kadar kalabalık bir karanlık.
Başımı yana yatırarak ciddi ifadesinin ardındaki tedirginliği seyrettim. Her zaman karanlıkta olan benim için çok da afilli bir cümle değildi ama öte yandan onunla işim henüz bitmemişti, bana açıklamak zorunda olduğu şeyler vardı. Sessizce onaylayıp peşine takıldım."
"Ve ben o zaman geldiğinde de benimle ne yapacaklarını bilmedikleri, istenmeyen akraba olmayacaktım."
"İnsanların beni komik bulması çok ironik geliyordu ama içinde dönüp durduğum tüm kasvete rağmen etrafımdaki herkesi güldürüyordum."
"Şimdilik sessiz olmalı ve gölgelerden uzak kalmalıydım. Artık daha fazla arkamı kollamalı, daha dikkatli olmalıydım."
"Keşke karşı karşıya kalmak zorunda olmasaydık. Keşke O'nu da bırakıp gitmek zorunda olmasaydım. Sözümü tutabilseydim keşke. Ama ait olduğum yer O'nun yanı değil, değil mi? Ve o senin kadar çabuk affedebilir mi beni? Sanırım bunun cevabını biliyoruz. Beni değil affetmek, mahvedeceğini biliyoruz."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder