Bugünlerde ben...

Merhaba, az önce bir çay saati molası verdik. Ben artık kahve içemeyince günde 2-3 kupa çay içiyorum. Çayı da sütlü içiyorum. Sabahları uykumun açılması çok zor oluyor. Ben sabahları kahveyle işimin başına geçen, o şekilde motive olabilen biriydim, yeni duruma hala alışamadım. 

Korona günlerinde normalde sabah saatlerinde pazara gidiyorum, daha tenha oluyor. Semt pazarı da önce haftada üçe çıkarıldı, şimdi ikiye düştü. Tenha olsun diye böyle düzenlendi ama keşke üçte kalsaydı... Sabah, tezimle ilgili bir çalışmayı arkadaşımla yapacağımız için ön görüşme yaptık. Kullanacağımız programla ilgili detaylar gösterdi, işimiz biraz uzayınca pazar işi öğleden sonraya kaldı. 

Pazar ortamı kalabalık, zaten beni huzursuz ediyor. Bir de maskesini çenesine indirip bağıranlar yok mu... çok kızıyorum, moralim bozuluyor. Bir fiyat soruyorum, satıcı üstüme üstüme geliyor. "Biraz geri çekilin" diyorum, "Korkmayın bu kadar" diyor. Çevreme bakıyorum herkes rahat, ben devamlı sosyal mesafeyi ayarlamak için boş yer ararken insanlar birbirinin ağzının dibinde konuşmaktan çekinmiyor, hayret ediyorum. Onlar da bana hayret ediyorlar...

Marketlerde de aynı şey, insanlardan devamlı kaçıyorum, kasiyere uzak duruyorum. Davranışlarım şüpheli karşılanıyor, tedirginliğim dikkat çekiyor. Benim dışımda herkes, hiçbirşeyden haberleri yokmuş gibi "Aaa ne koronası???" modunda...

Korona günleri tam çalışmalık olsa da, ilk günlerinde yaşadığım moral bozukluğu sebebiyle uzun süre bilgisayarımın başına geçemedim. Kitap okudum ama son üç haftadır çalışabiliyorum diyebilirim. Bu dönem tezimi bitirmeyi hedefliyorum, hala hedefleyebiliyorum çünkü tez teslimi süresi uzatılmış neyseki... Çalışmalarım bitmek üzere, daha önce de öyle yazmıştım burada ama hocam bazı konuları biraz geliştirmemi istedi o yüzden işim uzadı. Eğer yazım aşamasını da tamamlayabilirsem, mezun oluyorum. Yine de hayırlısı diyelim, evdeki hesap çarşıya uymaz bazen. Son söz danışman hocamın...

Haftasonunuz güzel geçsin, sevgiler...