Elmalı-Gömbe Yürüyüşüm

Geçen hafta uzun bir yürüyüşe o kadar ihtiyacım vardı ki... Rehberin parkurun genellikle düz olduğu ve karın kenarından yürüyeceğimiz ve karın buz haline geldiği için su geçiren ayakkabıyla yürüyebileceğim şeklinde verdiği bilgiye bile bile kandım :) 

Üç arkadaş aynı yürüyüşe kayıt yaptırdık. Ben hamlığım ve rahatsızlığım dolayısıyla çok dikkatli ve yavaş yürürken arkadaşlarım beni beklemeden önlerde hızlı hızlı yürüdüler. Bu beklenen bir durum aslında ister arkadaşlarınızla gidin, ister orada tanışın genellikle kimse kimseyi beklemez, herkes kendine uygun adımlarla yürür. Bu yürüyüşler biraz da insanlarla tanışma vesilesidir, arkadaşınıza yapışmazsanız başka insanlarla sohbet etme imkanı bulursunuz.

Önden gidenler daha fazla mola verme lüksüne sahip olurken ben yavaş bir tempo ile fazla yorulmadan oldukça istikrarlı yürüdüm diyebilirim. Karların içinde ayaklar ıslandı, tipi şeklinde rüzgarlar yüzümüze çarptı acısı da bu hafta içi çıktı.

Öğle yemeği molasında biraraya gelip yiyecekleri, içecekleri paylaşmak adettendir.

Yaylada olduğumuz için güneş farkettirmeden fazlasıyla yakmış, eve geldiğimde yüzüm kıpkırmızı, buram buram yanıyordu. Soğuk yoğurt ve kremler sürerek bakım yaptım ama ertesi gün domates renginde okula gelmekten kurtulamadım.

Yürüyüş sonrası araç şoförlerinin hazırladığı semaverde çay ve kahvelerimizi keyifle yuvarladık ancak soğuğun üzerine aç karnına içmek biraz midemi rahatsız etti.

Haftaiçi iş yetiştirmek için akşam 9'a kadar çalışma üstelik reflü ve mide krampı ağrısıyla. Tabi sonrasında alınan ilaçlarla iyileştim. Önceki hafta olduğu gibi yine pişmanlık yaşamadığımı söylemeliyim. Bacaklarım açıldı, hamlığım gitti ve herşeye rağmen verimli çalıştım. Doğa yürüyüşü sporunu yapmıyorsanız başlayın, herkese hararetle tavsiye ederim. Parkur bittiğinde yaşanan başarma duygusu ve işlere dört elle sarılma isteği paha biçilemez...